گاهی وقتا زندگی بر وفق مراد نیست

چرخ‌ش درست نمی‌چرخه؛ یه جایی‌ش لنگ می‌زنه و آرامش رو ازت می‌گیره

اشکت در میاد. کاسه‌ی صبرت لبریز می‌شه. اونوقته که می‌گی: کم اوردم؛ خدااااااااا

...

سرتو می‌ذاری رو شونه‌های اون کسی که مطمئن‌ترین منبع قدرته، بهش اعتماد می‌کنی و می‌دونی که گرم در آغوشت می‌گیره و محاله که بی‌پناهت بذاره

اون موقعه که جون می‌گیری، بدنت از حرارت محبتش گرمی می‌گیره و قوی می‌شی.

...

خودتو به خاطر فراموشکاری‌ت سرزنش می‌کنی:

«چرا یادم می‌ره که خدای مهربونم همیشه باهامه و هیچوقت رهام نمی‌کنه؟! او صدامو می‌شنوه و جوابمو می‌ده!»

یا عُدَّتی عِندَ شِدَّتی و یا غَوثی عِندَ کُربَتی، فَاحرُسنی بِعَینِکَ الَّتی لا تَنامُ وَاکفِنی بِرُکنِکَ الَّذی لا یُرامُ.

اى ساز و برگ من به هنگام سختى هاى من! و اى فریادرس من به هنگام گرفتارى هاى من! مرا با آن چشمت که به خواب نمى رود، حراست کن و مرا با آن سُتونت که مورد هدف تیرها قرار نمى گیرد، کفایت کن.